با وجود اینکه برخورد اولیه من با کار رفتار زننده‌ی نگهبان جلوی در بود و خیال می‌کردم به اون اندازه‌ای که باید و شاید نتونم با اون حجم از تشنج با کار ارتباط بگیرم اما خیال باطلی بود.
کارکترهایی درفضای خیالی، با شمایل کاریکاتوری، دغدغه ی زندگیِ امروز را، زندگی کردند.
وجودِ نمایشِ تصاویر و نوشته ، جذابیت کار را دوچندان کرده بود، جایی که مخاطب، خود را موظف به رصد آن میدانست.
بازیگران با بازی هوشمندانه و زیرکانه و کارگردان با ایجاد فضایی دیدنی، میزانسن‌ جذاب، ریتم مناسب بین نمایش_بازیگر_تماشاگر، زنجیری ناشکستنی تشکیل دادند.
امید که نور باشه برای تمام تیم.