متاسفانه این بسیار بد و ناامیدکننده هست. واقعا تعجب می‌کنم از حجم نظرات مثبت؛ یا ذائقه‌ی مخاطبان تئاتر از دست رفته و یا آشنایان از سرِ دل‌رحمی این امتیاز رو ثبت کردن که امری اخلاقی نیست. چراکه هستند افرادی که با اعتماد به امتیازها و نظرات بلیط خریداری می‌کنن. متاسفانه هزینه و از اون مهم‌تر وقتِ بنده و دوستانم برای دیدنِ این نمایش تلف و باعث شرمنده‌گی من، از پش‌نهاد دادن این تئاتر شد.
بعد از عنوان کردن این گلایه، کمی هم نمایش‌رو نقد خواهم کرد.
در ابتدای امر، ریتم کند نمایش تا حدود زیادی آزاردهنده است. این کندی آن‌جا نمود بیش‌تری پیدا می‌کند که شاهدِ یک نمایشِ صامت هستیم. از آن‌جایی که دیالوگی وجود ندارد، کندی ریتم نمایش آزاردهنده‌تر خواهد شد. خیلی از اساتید معتقد هستند که شوخی‌های کلاسیک هم‌چنان کار می‌کنند اما در این نمایش به جز چند صحنه، کارکردی ندارند و تنها صدای خنده‌ی کودکان در سالن تنین‌انداز می‌شود. البته که اصلا برای سلیقه‌ی مخاطبی که آثاری چون چاپلین، هارولد لوید و جدیدتر، مستربین را دیده است، اصلا اقنا کننده نیست. از انصاف دور است که درباره‌ی بازیِ بدنِ خوبِ بازیگران نگویم، اما متنِ بسیار ضعیف، آن را نیز تحت تاثیر قرارداده. احساس می‌کنم که بیش‌تر نوشتن در نقد این نمایش نیز، جنایت در حقِ خودم است و خروج تماشاگران از اواسط نمایش،گواهی بر این ادعاست. در نهایت امیدوارم که کارگردان و قبل‌تر نویسنده، این نقد را از سرِ دل‌سوزی بدانند و اثر بعدی را متفاوت از نمایشی که دیدیم، روی صحنه ببرند، چراکه احتمالا اگر این‌گونه نباشد، تغییر شغل محتمل‌ترین اتفاق خواهد بود.
زیاده عرضی نیست!