یه قاعده ای برای من وجود داشت که نمایش بد تو سالن استاد سمندریان ندیده بودم. با دیدن این نمایش یه خورده دچار تردید شدم. نمیگم بد بود ولی در حد این سالن هم نبود. نمایش 3 برهه زمانی رو به صورت همزمان روایت می کرد که شامل اواخر قاجار، دهه 40 و زمان حال بود. داستان تکرر ادرار متاسفانه جز در یکی دو صحنه، به فراموشی سپرده شد که لطمه بزرگی به پیرنگ نمایش زد. بازی خانم ها به خصوص خانم شعبانی و آقای نادری خیلی خوب بود. برعکس بازی هامون سیدی که انگار کپی برداری از برادرش بود. خیلی شلوغ و اصطلاحا اور اکت بازی کرد. نوازنده هم که خودش یه ارکستر یه نفره بود. طراحی صحنه هم خوب بود به جز اون سشوار پایه دار که اضافی بود.