امشب نمایش جادوی شهرزاد را در تماشاخانه ی زیبا و تاریخی سنگلج به تماشا نشستم و از خبر تمدید اجرای آن تا آخر هفته بسیار خوشحال شدم.
نکته ی اول شادابی و شوق و طراوت بازیگران بود؛ به گونه ای که مشخشا با تمام توان به اجرا پرداختند‌. شیوه ی روایت و تعویض پرده و ... برای من دلنشین و دلچسب بود و باید به نویسنده ی کار تبریک گفت که در کنار استفاده از موسیقی فولک و زبانی قدیمی. توانسته واژگان امروزی و حتی موضوعات امروزی را به طور آشکار و نهان وارد جریان نمایش بکند و تاثیر آن روی سالن و واکنش مخاطب نیز قابل ملاحظه بود.
صندلی کنار من دختری ۷ یا ۸ ساله و صندلی پشت سر من یانویی ۷۰ یا ۸۰ ساله حضور داشتند و جالب آنجاست هر دوی آنها به عنوان مشتی از خروار مدهوش و مجذوب نمایش بودند
حضور چنین اجرایی در میان نمایش های در حال اجرا بسیار محترم است و حتی میتوان گفت نیاز است.
همچنین‌میتوان گفت آن ها که ادعا دارند کار های سنتی مخاطبش را از دست داده شناخت درستی از بخش بزرگی از جامعه ندارند و میتوان به آن ها پاسخ داد که اگر کار خوب بسازید، با هر فرمی، حتی سنتی و رو حوضی که برای عده ای افت و عقب ماندگی است، هم مخاطب خودش را دارد و هم تاثیر بسیار زیبا و شیرینی بر مخاطبش میگذارد
به امید درخشش بیشتر برای همه ی دوستان