فاز مثبت: بازی های خوب بازیگران/ نور پردازی خوب / گروه موسیقی خوب و جذاب و البته صدای خوب هومن کیایی
فاز منفی : سر وقت شروع نشدن اجرا که اذیت کننده بود / پراکندگی عجیب غریب داستان / بودن بازیگر های به شدت اضافه ( مثلا بهنام یخچالی چیکار میکرد دلیل بودنش چی بود) / وضعیت به شدت بد سالن بودن بچه های پنج ساله که هی صدای تخمه خوردن یا صدای پلاستیکشون از همه جای سالن میومد و بیشتر نمایش باید آدم خودش رو کنترل کنه یهو چیزی نگه / نبودن یک راهنما برای مردم جوری که هرکس هرجا که تونسته بود نشسته بود
در آخر : تقریبا ۵۰ درصد اجرا رو نفهمیدم چون بیشتر درگیر این بودم ذهنم رو آروم کنم از صدای بچها و از ۵۰ درصد بقیش هم از بازی بازیگرا خوشم اومد چون داستان خیلی پراکندگی داشت ......