با احترام به نویسنده، کارگردان، طراح صحنه و تمامی عوامل منجمله بازیگران جوان و آینده دار این نمایش ، صرفا برای اعلام نظر بجهت انتخاب نمایش برای دیگر علاقه مندان به تئاتر چند نکته باید عرض بکنم. باید که نه، اما چون گاهی شخصا مبنای انتخابم نظرات علاقه مندان یا منتقدین بوده ، دوست داشتم چند نکته رو در موردش بنویسم.
اول اینکه موسیقی، طراحی صحنه ، کیفیت و کمیت صدای بازیگران، کارگردانی، تسلط بر زبان بدن و ….. بسیار دوست داشتنی بود و نکته خیلی خوب این اجرا بودن.
مفهوم داستان بسیار عمیق بود اما عمق ماجرا به نظرم کمی تار به بیننده ارائه شده بود.
لحظات تکراری و دیالوگ های تکرار شده، شاید استعاره ای از موضوعی داشت ولی بنده از بابت این تکرارها لذت نبردم .
ریتم بعضی از صحنه ها خیلی کند بود
خیلی جذاب میشد اگه گریم بازیگران به گونه ای بود که تفاوت سنی پدربزرگ، پسر و نوه بیشتر مشهود بود. من تا قسمتی از نمایش تشخیص نداده بودم نسبت های این خانواده ... دیدن ادامه ›› به یکدیگر رو
یک سوم پایانی نمایش بی نظیر بود به خصوص حضور نوه جدید و انتقال مفهوم نمایش به بیننده
شخصا تغییر صدای نوه پسری خانواده به دام نمینشست
یکنواختی تسلط و استعداد بازیگران خیلی بود اما یکنواختی شخصیت هایشان نمایشی یکنواخت ایجاد میکرد
نمایش کاملا برای مخاطبین خاص نمره خوبی داره اما به نظرم فقط مخاطبین خاص
معنی و مفهوم دموکراسی، پذیرش و نفی آن، عدم درک یا ترس از آن خیلی خیلی بهتر از این میتونه از حالت کلی گویی به چند قسمت کوچکتر تقسیم بشه بین اعضای خانواده که نمایش رو بی نقص میکنه
اما برای بنده که با لانچر ٥ ، زندگی در تئاتر، سیزیف، پروانه های الجزائری، کارهای افشاریان عزیز، محمد برهمنی ، میرسعید مولویان و ایمان صیاد برهانی عاشق تئاتر شدم و با تئاتر زندگی کردم، از دیدن این نمایش راضی هستم و خوشحالم از این انتخاب و امیدوارم در سالهای آتی شاهد درخشش بازیگران جوان این نمایش در صحنه های بسیار بالاتر باشم