به پیروی از آقای فدایی: این نظر شخصی من است و مممکن است شما نظر متفاوتی داشته باشید.
در انتظار انتها
نمایش از عدم درک متن توسط کارگردان و انتخاب غلط بازیگران رنج می‌برد و مخاطب را رنج می‌دهد، کارگردان هیچ قراردادی را چه در ساخت جهان نمایش و چه در استفاده از نور با مخاطبش رعایت نمی‌کند، هر چه را که مقرر می‌کند به راحتی زیر پا می‌گذارد و این باعث سردرگمی مخاطب می‌شود، استفاده از یک بازیگر برای سه شخصیت زن، جهان برساخته واقع‌گرای نمایش را به سمت فضایی سوررئالیستی پیش می‌برد که شاید در نگاه اول با توجه به هزینه دکور و امکان ورود و خروج شخصیت از میان صحنه می‌توانست فریب دهنده باشد ولی با پیشرفت روایت ، نشان از عدم درک متن توسط کارگردان می‌دهد.
مرسده افشار و علی پیمان متاسفانه هیچ یک از لحظات را خلق نکرده بودند، ایست‌های غلط ، لحن‌های غلط و خلق سطحی شخصیت‌ها باعث می‌شد که بارها از تمرکز بر کار خارج شوم.
به طور کلی نمایش در اندازه یک نمایش حرفه‌ای نبود.