با سلام
امشب پنجشنبه ۱۸ / ۵ نمایش را دیدم در حد یک اجرای خوب لذت بردم ضمن تشکر از تمام عوامل نمایش ، که قابل قبول بود یک نکته در روایت داستان بنظر من وجود داشت که نمایش سعی در شناساندن دو طیف مطرح و غالب فکری و اجتماعی آن دوران داشت ( البته با کمی نگاه های جانب دارانه به یک سو ) و همان شیوه کلیشه ای در بررسی تاریخ معاصر ایران صورت گرفته بود البته از نگاه ما که آن جریانهای غالب فرهنگی و فکری را هم اکنون نظاره می کنیم و بنظر من ما هم در پایان روایت همان نتیجه گیری کلیشه ای را خواهیم داشت و آن اینکه ای کاش روشنفکران ما کمی بیشتر غیرت داشتند و کمتر مصلحت اندیشی و ای کاش گاوزنها و تیغ زنهای ما کمی منطقی تر و روشنتر بودن در نهایت انچه فدا شد همان مردم مظلوم بودن که وقتی توانستند حرفشان ( صنحه اخر نمایش ) را بزنند که دیگر دیر شده بود و نتیجه اینکه ما اینجاییم .