نقطه قوت کار بازی هاست. البته توقع دیگری هم از این دوستان نمیرفت. ادای دیالوگ ها و فرم های بدنی بی نقص بود.
طراحی صحنه هوشمندانه است. صحنه همچون میدان تعزیه از همان ابتدا تکلیفش را با تماشاگر روشن میکند که قرار است نمایشی با الگوهای نمایش کهن ایرانی تماشا کند که به نظرم انتخاب پخته ای است چرا که متن نیز مانند صحنه گرد و تکرارپذیر است.
نمایشنامه ارجاعات و اشارات متنوعی به ادبیات، سیاست و ... دارد که همین موضوع به آن ارزش ویژه ای میدهد حتی اگر خیلی خوش ریتم نباشد.
درکل نمایش یکی از بهترین هاست و حتما ارزش دیدن دارد.