چقدر دلم تنگ شده بود برای چنین تئاتری.
بدون حتی یک حرکت اضافی. بدون هجو. بدون شوخی های سطح پایین.
رفتم به دوران قبل از کرونا. به روزهای تنهایی تئاتر رفتن. به روزهای سختی که با تئاتر تونستم دوام بیارم. به خودم که حالا خیلی چیزا یادم نیست. که خیلی از روزا و اتفاقا برام توی مه گم شده. به فردایی که نمیدونم چه جوریه.
نمایشنامه عالیه. کارگردانی عالیه. دکور مفهوم درستی داره. طراحی لباس ها با لکه های روش. و بازی ها که دقیق و درسته.
و البته بگم از کاخ هنر. که صندلی و پشتی هاش یکسره ست. مثلا اگر توی اون ردیف یکی بخنده همه ردیف تکون میخوره!!!! اما بهرحال راحت تر از قبله.
و یک خواهش از گروه اجرایی: میشه اول اجرا از تماشاگرا بخوایین بدون فلش عکس بگیرن؟!!!