درود بر استاد آقاخانی عزیز و همکارانشان. من از طرفداران دیرین استاد آقاخانی هستم. طبق معمول و با اشتیاق برای تماشای کار جدید ایشان رفتم. مثل همیشه متن نمایش عالی بود. عالی به تمام معنا (البته از نظر من) مثل همیشه از متن مونولوگها به شدت لذت بردم. بازی جناب بهرامی دیدنی بود. با احساس، قوی و با صدایی رسا و پر جذبه. بازی ایشان مطابق با تصورات من از ادیپ بود. خلاصه دیدنی. ولی بازی بقیه دوستان و خانم نورصالحی اصلا در حد و اندازه کارهای استاد نبود. ایشان سعی وافری داشتند که بتوانند داستان را با زیبایی و صلابت یک ملکه ارائه دهند ولی به نظر من به دو علت شدنی نبود. اولا صدای ایشان از تن پایینی برخوردار بود که القای ابهت و بزرگی و عظمت یک ملکه و مادر ادیپ بودن را نشان نمیداد. دوم فکر میکنم حنجره ایشان شب گذشته اصلا آمادگی این اجرا را نداشت و لرزان بود و خشدار. خشدار ناموزون نه خشدار قابل پذیرش برای نقش. هر چه قدر جناب بهرامی با توجه به تجربه نمایش های رادیویی عالی بازی می کردند بازیگر مقابل خوب بازی نمیکردند. همین امر باعث شده که با اینکه به دلیل زیبایی منحصر به فرد متن، القای فضای وهم آلود داستان به خوبی قابل درک و احساس بود و تصویرسازی فضای داستان قابل انجام، ولی پرشهای ناگهانی عدم اجرای مناسب از طرف بازیگر زن، اوج کامش و لذت و درک عالی نمایش در تماشاگر رخ نمی داد. من از این تاتر لذت بردم ولی به اوج نرسیدم. در اینجا لازم است از گروه موسیقی هم تشکر کرد. کار آنها در ایجاد یک فضای دراماتیک مناسب کاملا تاثیرگذار بود. در هر صورت از مجموعه عوامل سپاسگزارم. و قدردانی از استاد آقاخانی را بر خود واجب میدانم که در این وانفسای فضای سینمایی و تاتری کشور، دست کم اثری قابل تقدیر را ارائه دادند. ارادت