راستش من در کل دوست داشتم که این اجرا را دیدم و حس خوبی داشتم. اما دلیل انتخابم برای دیدن این اجرا، نمایشی به نام مجنون آن لیلی بود که آقای تفتی، آنجا نقش مجنون را بازی می کردند و مثل همین نمایش ادبیات کهن بود. اون نظامی، این سعدی. با خودم گفتم همون طور که اون نمایش باعث شد کلی با ابیات نظامی آشناتر بشم و بیشتر حال کنم، احتمالا اینم همین کار را با سعدی می کنه. اما اصلا در حد اون نمایش نبود و این کارکرد را نداشت و یک جورهایی قابل قیاس نبودند. صدای خواننده، مورد علاقه من نبود. این اجرا فقط دو نوازنده و دو ساز داشت و به همین دلیل با اینکه به نظرم نوازندگان خوب بودند، موسیقی کامل نبود. ربط مطالب روانشناسی به شعرهای سعدی، به نظرم کم بود و یا حداقل به خوبی برای بیننده باز نشد و قابل درک نبود. ولی اجرای آقای تفتی خیلی خوب بود و من فضاش را دوست داشتم. یک جورهایی بعد دیدن این اجرا، ترغیب شدم که برم و یک چیزهایی از زندگی خودم را بنویسم و مشکلات ذهنیم را حل و فصل کنم. در کل فکر می کنم ارزش دیدن داشت ولی قیمتش نسبت به کار ارائه شده، زیاد است.