اجرایی که با مخاطب نفس به نفس جلو میرود و حال دل را خوب میکند یقینا موفق است
درین زمانه ی ریا و تظاهر و نابخردی
درین رواج هرزه گویى و خامی
خلوص خرد و خودبودن کیمیاست
نهایت احساس صمیمیت اعجاز
دانش
فرهیختگی در این اثر هویداست
و مهربانی ذات و اشتیاق به حاضرین به تمامی از کلام و بیان و چشمان عمار تفتی نازنین مشهود و ملموس است
چشم دل می طلبد و روحی ژرف برای درک این محفل انس