امشب برای اولین بار برای تماشای تئاتر اومدم و چیزی که میتونم بگم درخصوص این نمایش اینه: مثل یک مخدر بود که لذتی بی اندازه در من ایجاد کرده طوری که به تک تک ذرات درونم چسبیده و بخشی از من شده و من رو ترغیب میکنه دوباره بیام و عمیق تر و دقیق تر این اجرا رو ببینم. بازیگرا همگی تو چشمای من درخشیدن و میتونستم عمیقا حس کنم که چقدر حرفه ای و محشر هستن. مخصوصا کاراکتر ناپلئون بناپارت که برای من درخشش بیشتری داشت و خیلی دلم میخواست بعد از اجرا با بازیگرش حرف بزنم و بگم که چقدر حرفه ای بودن. امشب یک نوری درونم روشن شده که فهمیدم عاشق تئاتر هستم و این نمایش و این اجرا سهم عظیمی در ایجاد این حس داشتن. البته نمیدونم شاید هم من فقط عاشق "تئاتر قضیه تفنگ چخوف" شدم.
در کل انگار که در بهترین زمان ممکن من یک حس عالی و یک تجربه عالی رو داشتم و بابتش ممنونم.