او همه چیز را میگرفت اما از همه.
سخن گفتن از زنان آوینیون کار سختیه.مثل وقتی که خواب میبنی.مثل وقتی که هنوز انرژی و اتمسفر خواب همراهته،حتی تو کل روز.و حالا میخوای خوابت رو برای کسی تعریف کنی.هر چقدر تلاش بیشتری میکنی جهان خوابت رو تو قالب کلمات برای کسی توصیف کنی،احساس بلاهت بیشتری میکنی.چون نمیتونی و نمیشه خواب رو توصیف کرد.خواب رو فقط باید دید و در جهانش زندگی کرد.اوینیون شبیه یه خوابه. فقط وفقط باید دید..ببینید و بدانید که او همه چیز را میگیرد ، اما از همه.
شجاعت حسن معینی در مواجه با فضای خالی ستودنیه.اجرا بدون دکور در صحنه ای خالی ،خالی ،خالی بسیار ترسناکه.فقط وقتی به ترست غلبه کنی، اعجازش و بهت نشون میده.
اجراگرها و فرم اجرایی در کنار موسیقی زنده تو رو به وجد میاره و در راس اونها فرنوش نیک اندیش که چه متبحرانه نبض صحنه و اجرا تودستش بود.