پسر 9 ساله و دختر 6 ساله ام را بردم - ولی خوشبختانه هیچ کاراکتری ترسناکی ندیدیم؛ برعکس، کاراکتر «ارباب» (بازیِ اقای محمدحسینی) بسیار بسیار بانمک بود و فوق العاده خوب با بچه ها ارتباط میگرفت و عملاً تیاتر را مشارکتی کرده بود و سالن مرتباً در حال خنده و جواب دادن بود («بله-ارباااااب!!») --- به جرات میتوانم بگویم در هیچ نمایشی ظرف این 2-3 ساله، انقدر نخندیده بودیم.. من یک فیلم 30-40 ثانیه از این تیاتر گرفته بودم و هنوز بعد از یکهفته، بچه هایم میگویند که "اون فیلمِ تیاتر نخودی را پخش کن" و با دیدنش میخندند.