سلام خدمت جناب عمار تفتی بزرگ، انسان شریف، آگاه و فرهیخته و تیم درجه یکشون.
بسیار خوشحالم از اینکه دیروز به تماشای شما نشستم.
فقط میتونم بگم بسیار لذت بردم. کیف کردم. گریه کردم.
چقدر شورایی رو دوست داشتم. چقدر محکم خودم رو بغل کردم. دقایقی از نمایش واقعا دلم میخواست فریاد بزنم و بلندتر گریه کنم. چقدر به خودم بدهکارم. چقدر باید به خودم عشق بورزم.
در سالن خلیج فارس فرهنگسرای نیاوران، با آسیبها و تروماهای کودکیم مواجه شدم، به شناخت بیشتری از خودم رسیدم.
چقدر به دل نشست. این سطح از آگاهی و این سطح از اجرا فقط از عهده کسی برمیاد که به خوبی خودش و خدای خودش رو شناخته باشه و آگاه باشه از رسالت الهیش.
بهتون تبریک میگم. و چقدر دوست دارم روزی در کنار شما روی صحنه بازی کنم.
بیش از پیش درخشان باشید و پر نور و عشق .