من دوشنبه ۵ آذر آخرین اجرای این نمایش را دیدم، ابتدای نمایش بازیگران از ماسک استفاده کرده بودند که برایم عجیب بود و برای من که این نمایشنامه را نخوانده بودم داستان دیگری مخالف داستانی که در ادامه دیدم را در ذهن من رقم زد به همین دلیل نمایش را حوصله سر بر قلمداد کردم، ولی با برداشتن ماسک روحی جدید بر داستان موجود در ذهن من دمید و باعث شد که مشتاق تر به نمایش بنگرم، بازیگر نقش سولانژ که نیروی محرکه ی نمایش بود به شدت مسلط به اجرا پرداخت و شرایط را برای ورود کلر و روایت داستان فراهم کرد، این دو بازیگر به شدت داستان را خوب روایت کردند و زمینه ساز ورود بازیگر نقش خانم شدند. من این نمایش را دوست داشتم، چون مشخص بود که زحمت زیادی برای آن کشیده شد.
از بازیگران و عوامل این کار که سبب خلق چنین اثری شدند تشکر میکنم.