وقتی به تماشای این تئاتر میشینین دعوت میشین به یه مهمونی و بنظر من یه اجرای مینیمال میبینین که خیلی خوب میدونه چجوری احساساتتون رو درگیر کنه و باهاتون حرف بزنه.
یکی از نقاط قوت این اجرا شخصیت پردازی بود که بنظرم درست اومد، شخصیت ها تصنعی نیستن و هرکدوم ویژگی خاص خودشونو دارن که به جذابیت اجرا کمک میکنه.
کلا همه چیز خیلی واقعی نشون داده شده، هم از نظر موقعیت و دیالوگ هایی که باهم دارن و هم از لحاظ دکور و لباس و گریم و توی لحظه هایی از این مهمونی انگار همه چیز متوقف میشه و هرکدوم از شخصیت ها مونولوگی مربوط به خودشون و زندگی و تجربیاتشون میگن و هرکدوم از این مونولوگ ها به قدری خوب نوشته شدن و همون‌قدر هم خوب اجرا میشن که دقیقا دست میذارن روی قسمت هایی از زندگی خودمون و دیگه انگار اون شخصیت خود شمایین..