ژانر وحشت رو در تئاتر خیلی دوست دارم ،
و میدونم چقدر سخته که بخواین مفهوم اجتماعی یا انسانی رو در این سبک جا بدین.
داستان شروع خوبی داشت و به بهترین شکل ممکن تمام شد.
نقش ها به بازیگران مینشستن و تیم طراحی با موفقیت تونستن بر احساسات و عواطف مخاطب تاثیر بگذارند.

برای من ترسناک ترین جای نمایش اونجایی بود که شیشه پنجره شکست و جالب اینکه من از صحبت های بعد از اجرای کَست متوجه شدم که شکسته شدن شیشه اتفاقی بود :)

به امید موفقیت های پی در پی و تشکر از مجموعه لبخند و آقای محمدزاده که باعث اجرای مجدد این نمایش شدن ❤️