موضع نمایش که سوگ و فقدان و چگونگی روبه رویی انسان باهاش باشه ،موضوع عمیقی بود که هر کس ممکنه با توجه به زیسته اش به شدتی کم یا زیاد باهاش روبه رو شده باشه ،موضوع خوبی بود و تقریبا خوب هم بهش پرداخته شده بود ،ریتم نمایش تا اندازه ای برای ذهن من کند بود و بعضی جاها دچار خستگی یا کمی بی حوصلگی میشدم ولی همچنان دوست داشتم ادامه کار رو ببینم و بیشتر بفهمم ،پایان نمایش و اطلاعات خوبی که در مورد به یاد آوردن خاطرات پس از فقدان در قالب نمایش و با کلی احساس و اکت به نمایش در اومد برام خاطره انگیز شد ،ذهن ما نهایتا یک خاطره رو تا 5 ماه به درستی به خاطر میاره یعنی کمتر از دو فصل و بعدش می‌تونه دچار تحریف یا تخریب بشه
شخصا این نمایش رو ارزشمند می‌دونم و معتقدم با اصلاحاتی می‌تونه بسیار جذاب تر بشه برای مخاطبینش و قطعا جای بازنگری های مثبت و خوبی داره
سپاس از تمام عوامل اجرا