ابتدای نوشته ام را شروع می‌کنم با به نام رضا ثروتی و محمد مساوات که خدایگان اجراهای فرم محور و سورئالند‌ و خلا حضورشان در این سبک محسوس است.
دویل با موضوع جذاب جهل مردم نسبت به آنچه با غریزه پذیرفته اند نه به عقل پرداخت و اگر اشتباه نکنم اقتباسی از داستان مسیح و مریم مجدلیه هم رویت می شد.
و چه خوب که کارگردان موضوع روز مردم را که موج سواری بر غرایز نیز در آن اهمیت بالایی دارد را شناخته و پرداخته است.
تیپ سازی ها بنا به سلیقه ای شخصی جالب نبود اما از نظر خلاقیت فوق العاده بودند.
و در کل بازی استاد رحیمی رو خیلی بیشتر دوست دارم 🥲🙏
خداقوت به تیم پر انرژی تون ❤️