با سلام.. نظر من اینه که یه نمایش رسالتی بابت آموزش نداره.. اگر قراره ما چیزی یاد بگیریم و آموزش ببینیم میریم کتاب های تخصصی میخونیم، مستند میبینیم، مقاله سرچ میکنیم، با متخصصین مربوطه مصاحبه میکنیم.. نهایت کاری که یه اثر هنری علاوه بر ایحاد حس خوب و تاثیر گداری میتونه بکنه، به فکر فرو بردن مخاطب یا به چالش کشیدن ذهن اون هست، یا ایجاد دریچه ای جدید برای نگریستن به هستی...
بعدشم چی از این نمایش شما آموختید؟🙈

مابقی نوشته ام یکم چاشنی طنز داره.. دلخور نشید..

اینکه چگونه قاتل سریالی خوبی باشیم؟؟ چگونه یه پدوفیل معروف شویم؟؟ چگونه قاتل و متجاوز فرزند خود را ببخشیم؟ چگونه به تبت برویم؟؟

من از همین پاسخ شما هم چند تا چیز یاد گرفتم ، الزاما برای فهمیدن نیاز به خواندن کتاب تخصصی وجود نداره.
دلخور نشدم و اتفاقا دوست دارم پاسخ بدم.
نمیدونم منطور شما از آموختن چیست ، ولی همین که چیزی در گوشه ذهن من بماند و تبدیل به عقیده نصفه نیمه ای شود و باعث بشود من در جایی از زندگیم تصمیمی را (درست یا غلط) انجام دهم ، یعنی منبع الهام اون فکر آموزنده و مفید ... دیدن ادامه ›› بوده.

مگر اینکه منظور شما به یکباره با تماشای فیلم یا نمایشی روانشناس شدن باشد :)
من کتاب تخصصی ای بجز آنهایی که در شغلم استفاده میکنم نخواندم و قطعا از این به بعد هم نمیخوانم ،
هر آنچه که من در حال حاضر هستم ، ترکیبی از هر چیزیست که از هرکسی ، از معتادان محله ، تا باریستایی که یکبار به کافه اش رفتم ، از بومی های شهر هایی که سفر میکنم تا حتی بازیگر اصلی فیلمهای اسکورسیزی.