من در آئینه رخ خود دیدم

و به تو حق دادم.

آه می بینم ، می بینم

تو به اندازه تنهایی من خوشبختی

من به اندازه زیبایی تو غمگینم

چه امید عبثی

من چه دارم که تورا در خور ؟

-هیچ.

من چه دارم که سزاوار تو؟

-هیچ.

تو همه ... دیدن ادامه ›› هستی من ،هستی من

تو همه زندگی من هستی .

تو چه داری ؟

-همه چیز .

تو چه کم داری ؟

-هیچ.

بی تو در می یابم ،

چون چناران کهن

از درون تلخی واریزم را.

کاهش جان من این شعر من است .

آرزو می کردم ،

که تو خواننده شعرم باشی .

-راستی شعر مرا می خوانی ؟-

نه، دریغا ، هرگز ،

باورم نیست که خواننده شعرم باشی .

- کاشکی شعر مرا می خواندی!-

بی تو من چیستم ؟ ابر اندوه

بی تو سرگردانتر ، از پژواکم ......در کوه

گردبادم در دشت ،

برگ پاییزم ، در پنجه باد .

بی تو ، سرگردانتر ،

از نسیم سحرم

از نسیم سحر سرگردان

بی سر و بی سامان

بی تو اشکم ، دردم ، آهم.

آشیان برده ز یاد

مرغ درمانده به شب گمراهم.

بی تو خاکستر سردم ، خاموش،

نتپد دیگر در سینه من ، دل با شوق،

نه مرا بر لب ، بانگ شادی ،

- نه خروش

بی تو دیو وحشت

هر زمان می دردم

بی تو احساس من از زندگی بی بنیاد ،

واندر این دوره بیدادگریها هر دم

کاستن ،

کاهیدن،

کاهش جانم ،

کم کم .

چه کسی خواهد دید ،

مردنم را بی تو ؟





از: ((حمید مصدق))