دیشب به تماشای نمایش دویل نشستم.
از معدود نمایش های ایده تا اجرا بود که کارگردان ضمن احترام به مخاطب، تعدادی بازیگر را بروی صحنه می فرستد. در اغلب کارهایی که برامده از کارگاههای بازیگری هستند، کارگردان یا همان استاد بیشتر به جای تعهد به مخاطب و رسالت تئاتری خود، به هنرجو متعهد است که بابت پولی که از وی گرفته، حتما او را برای ایفای نقشی به روی صحنه بفرستد. اما نمایش دویل اینگونه نبود و این حکایت از تعهد اخلاقی کارگردان بر رسالت تئاتری خود دارد. بازی بازیگران و حرکات فرم آنها فوق العاده بود و نشانگر تمرینات بسیار انهاست و همه درخشیدند. تک و توک بازیگران بهتر بودند اما نمیتوانم بگویم آیا این بهتر بودن ناشی از توانایی انها بود یا نقش برجسته انها.

ایده دی جی که همچون عروسک گردان خیمه شب بازی با نوای موسیقی خود بازی را به جریان می اندازد و با سکوتش همه چیز به سکون می انجامد، ایده بسیار جالبی ... دیدن ادامه ›› بود.

طراحی صحنه که تداعی کننده صحن کلیسا بود در حد بزاعت سالن، به خوبی اجرا شده بود.

گریم و لباس بازیگران هم کاملا در خدمت نمایش بود.

تنها ایرادی که به نظرم میرسید در مورد سیستم گرمایش سالن بود که واقعا آزاردهنده بود.
برای گروه ارزوی موفقیت دارم.