فکر میکنم همه ما(من، باقی تماشاگرا و عوامل) میتونیم روی این موضوع اتفاق نظر داشته باشیم که نواقصی که امروز روی صحنه دیدیم نه با دو سه شب اجرا رفتن، بلکه با حداقل یک هفته بازنگری و تمرین مجدد برطرف میشه.
بهترین عنصر امشب صحنه بود؛ یک صحنه پر از شگفتی و خلاقیت! و خدا میدونه که چه هزینه هنگفتی صرف این صحنه بی عیب و نقص شده بود. دکورهای تمیز و پر جزئیات، لباسهایی که تک به تکشون طراحیشون رو وام‌دار کارتون اصلی بودند، تعویض به موقع و شارپ صحنه و لباس، گریم، ماسکها و صورتک‌ها و تک به تک آکسسوارها هر ثانیه بیشتر و بیشتر متحیرت میکردند. (اون تابلوی LED با اینکه نورش کمی چشم رو آزار میداد ولی خیلی با‌نمک بود😀)
و اما بزرگترین نقص امشب، با اختلاف صدا بود. عدم هماهنگی و تسلط بر کنترل ولوم موزیک و هاش‌اف‌ها، باعث میشد بخش زیادی از صداها و دیالوگها در هم آمیخته بشن و به گوش مخاطب نرسن و این در حدی بود که کاملا درک مخاطب از داستان رو تحت‌الشعاع قرار میداد. از طرفی علیرغم حضور میکروفن، بیان سینمایی بعضی بازیگرها باعث میشد دیالوگها اونطور که شایسته‌ست به گوش مخاطب نرسن.
واضح بود که تیم بازیگران -جز آقای سیاحی عزیز- آمادگی و تسلط کافی بر نقششون رو نداشتند و از نیمه دوم اجرا کاملا میشد خستگی و آشفتگی رو در چهره، بازی، فرم و صدای بازیگران حس کرد، به حدی که گاهی به نظر میرسید از نقششون خارج شدند. همچنین، بازیگر نقش وای‌بی سن یا حداقل گریم مناسبی برای ایفای این نقش ... دیدن ادامه ›› نداشتند.
نمایش از لحاظ میزانسن‌بندی متوسط رو به بالا بود، اما نواقصی رو هم در بر داشت.
متن تا نیمه به داستان و پیرنگ‌ها، مو به مو وفادار بود و همه موقعیت‌ها، شسته رفته به نمایش گذاشته میشد، اما از جایی به بعد این تناسب بر هم خورد و بخش اعظم پایان‌بندی رو به گفته خودشون “اسکیپ” میکرد، و جوری سر و ته داستان و قسمت‌های کلیدی پایان‌بندی هم اومد که تو گویی فصل آخر بازی تاج و تخته. واضح‌ترین مثال اینکه با این پایان‌بندی، اون صحنه “چاه” حضورش در نمایش کاملا بی‌مورد بود. از طرفی متن گاهی در ترجمه و اقتباس، نامفهوم میشد و مخاطب رو گیج میکرد.
اشعار و فرم و‌ موزیک، متناسب اما نسبتا ابتدایی بودند و با همه زحماتی که روی صحنه شاهد بودیم، نواقص صدا و هارمونی باعث میشد این زحمت‌ها آنطور که باید قدر نبینند.
نمایش کاملا به زمان‌بندی خودش وفادار بود، با ۱۵ دقیقه تاخیر اجرا رفت اما تقریبا راس ساعت به پایان رسید. البته نمیشد منکر این شد که تایم اجرا طولانیه و هم بازیگران و هم مخاطبین، علی‌الخصوص مخاطب کودک و نوجوان، تحمل این مدت طولانی نشستن و تماشای نمایشی این‌چنینی رو نداره؛ شاید بد نباشه یه استراحت کوتاه، حتی شده ۱۰ دقیقه بین دو نیمه اجرا برقرار باشه.
با همه این تفاسیر، به نظر من این نمایش کاملا و از همه نظر پتانسیلش رو داره که جزو بهترین موزیکال‌هایی باشه که طی سالهای اخیر روی صحنه رفته و کاملا قادره مخاطب، علی‌الخصوص کودک و نوجوان رو تا لحظه آخر میخکوب صحنه نگه داره. اما عمیقا لازمه که یک تجدید نظر جدی روی موارد نامبرده بشه و بسیار حیفه که این همه زحمت محسوس روی صحنه، اینچنین بی‌ثمر بمونه.
در انتها متشکرم از حدود سنی که برای این نمایش لحاظ کردید، پیشنهاد من به سایر تماشاگران اینه که به این حدود وفادار باشن و حداقل مخاطب ۱۰ سال به بالا رو به دیدن این نمایش بیارن، چه بسا که مخاطب کوچکتر بتونه محو صحنه بشه، اما حتی نتونه بفهمه چه داستانی در حال رخ دادنه. و خب طبیعتا مخاطبین بزرگسال به فراخور اینکه چقدر با کارتون و داستان این نمایش خاطره دارند، میتونن باهاش ارتباط بگیرن و یا نگیرن؛ و صد البته که نباید فراموش کرد داستان اصلی این اثر، در ژانر کودک و نوجوانه و ممکنه مخاطب بزرگسالی که برای اولین بار به تماشاش میشینه رو نتونه جذب کنه.
ممنونم از زحماتی که کشیدید، امیدوارم در اجراهای بعدی خبرهای خوشحال‌کننده‌ای درباره این نمایش و این تیم دوست داشتنی بشنویم🤍