در این نمایش، بازی‌های شخصیت‌ها به ویژه خدمتکار به شدت تأثیرگذار است و به خوبی با توجه به توضیحات نمایش، تصویر نهایی را شکل می‌دهد. کارگردانی در این بخش نیز قابل تحسین است و توانسته است جنبه‌های فلسفی و روانی اثر را به درستی بازتاب دهد. اما صحنه‌پردازی و نورپردازی به نظر نیاز به بهبود دارند؛ جزئیاتی که می‌توانستند بیشتر به فضای تاریک و تردیدآمیز داستان عمق ببخشند.

سوتفاهم از آلبر کامو، نمایشی است که برای قرن پیش طراحی شده و ممکن است برای کسانی که با فرم و سبک خاص کامو آشنا نیستند، شوک‌آور و ناپسند باشد. این نمایش به شدت پیام اخلاقی و فلسفی عمیقی را به همراه دارد: اصالت نفع شخصی، آرام‌آرام انسان را به سوی نابودی خود هدایت می‌کند. کامو در این اثر به طور غیرمستقیم به ما می‌گوید که در پی نفع‌گرایی و منفعت‌طلبی فردی، در نهایت این خودمان هستیم که قربانی می‌شویم؛