درود و عرض ادب
من همیشه آخر هفته ها دو تا نمایش میبینم و این روند رو شش ماهی میشه که تغییر ندادم.
امشب هم به دیدن این نمایش نشستم و میتونم بگم تو سبک خودش فوق العاده ست و واقعا ارزشمنده...
فقط وظیفه می‌دونم دو تا نکته رو بیان کنم که امیدوارم تاثیر گذار باشه :
با اینکه بازی کاوه نورمحمدی رو خیلی دوست داشتم اما احساس می کنم بهتره یه مقداری تو صحنه ای که داخل شرکت با‌ سپینود دلبر حساس تنها هستند اغراق رو توی بازیشون کمتر کنند. ( جلوی در به اندازه و کافی به نظر میاد )

راجع به موضوع هم می تونم پیشنهاد کنم جناب نوریان عزیز یه مقداری تو ریشه یابی عمیق تر بشن و انتظار دارم با این قلم عالی تو نمایشنامه های بعدیشون شاهد این باشیم که دلایل شکل گیری مسائل رو هم بررسی کنن و به نمایش بکشن و به نمایش خود مسئله اکتفا نکنند.

در کل من هم پنج از پنج میدم و آرزوی موفقیت می کنم براشون 👏