تیوال | سحر بهروزیان درباره نمایش من: من من تو دنبال تصویری ثابت و قطعی از من بودی،نگاه کن همه چیزهای اطرافت

SB > com/org | (HTTPS) localhost : 12:19:58

سحر بهروزیان (saharb) درباره نمایش من i

من من تو دنبال تصویری ثابت و قطعی از من بودی،نگاه کن همه چیزهای اطرافت در حال تغییرند،این کوچه،این بوی لعنتی،حتی این کتابها،....
تو من صدا کردی ... دیدن ادامه ›› که از تنهایی در بیایی که یکی باشه که باهات برقصه اما هیچ وقت ازم نپرسیدی که رقصیدن رو دوست دارم یا نه،پاشو برام توضیح بده عشق چیه؟ اوج عاطفه یا تموم شدن قوه عاقله، اما هیچ کدوم از اینا نیست.....
نمایش من آینه ای بود در مورد تمامی سرکوبها، ترسها، خلا ها و موانعی که در ناهشیار فرد رو کنترل می کنه ولی در اینجا "من" من بهشون آگاه شده و خودخواسته می واد باهاشون مواجه بشه!
آیا ایگوی ما توانایی این مواجه با اید و سوپرایگوش داره؟!
"من" ی که تنها است،منزوی، پارتنر و دوستی نداره، خرید نمی ره ،هایدگر و نیچه می خونه اما تا حالا به پایانش که مرگ فکر نکرده، در کشاکش علم و مذهب گیر کرده بین عشق و منطق در نوسان ،زندگی بسیار خط کشی شده ای داره تا شاید خودش رو از آسیب حفظ کنه اما دیگه حتی خواب راحتی هم نداره!
چهارچوبی که برای خودش ساخته سفید ولی برای رد کردن خط قرمزها باید از این چارچوب ها خارج بشه رقص به عنوان مواجه مثبت و کابوس ها به عنوان مواجه منفی در خارج اتاق اتفاق می افته!
من منش در ابتدا هویتی نداره حتی جنسی، مطیع سلطه پذیر و در تکامل سلطه گری اش عمل می کنه مثل نماد معروف یونگ یین و یانگ نماد زندگی ،در تضاد و تکامل و همسانی باهم(صحنه ای دایره ای کل اتاق رو گرفته بود) اما به تدریج شورشی علیه عادتها صورت می گیره هرچند که فشار ناهشیار انقدر زیاد که با کوچکترین تغییری گارد داره جای دکور اتاق یا حتی تایم خواب.
من من اش رو احضار کرده تا تنها نباشه اما از تنها بودن با خودش می ترسه از موسیقی گوش دادن ، از تلویزیون نگاه کردن، از کتاب خوندن از غذا خوردن با خودش می ترسه!
خوددرمانی رو شروع می کنه از تکنیک تداعی آزاد، بدون محرک نمی تونه صندلی خالی رو می زاره و خوش می شه محرکش!
تغییر دردناک و این درد یعنی بالا آوردن تمام چیزهای که بهمون آسیب زدن یعنی مواجه با نقطه ضعف های خودمون اینجاست که اگه زخم ها و سرکوب کردن ها به اندازه فیلی باشه و نه ماهی فرد نمی تونه تحمل کنه!
تعدادی از دوستان با پایان بندی مشکل داشتن ولی من کاملاً پایان اجرا رو مناسب دیدم، بازی ها خوب و مسلط، موسیقی عالی، طراحی لباس ،دکور و نوپردازی هماهنگ و فکر شده بود، متن می تونست قوی تر باشه و تکرار کمتری داشته باشه به نظرم بازیها جلوتر از متن بود،با سپاس از همه عوامل🤍🙏🏻💫!
پ ن: موسیقی پیانو اوایل اجرا
Step by Step از کریس اسنلینگ
https://songsara.net/52946/