خدا قوت به تک تک عوامل مخصوصن طاها محمدی عزیز..
انتخاب متن از نمایشنامه نویس های بزرگی همچون سارتر یا چخوف یا برشت و...
شهامت زیادی می خواهد که کارگردان با توجه به این موضوع و کارهای قبلی ایشان سراغ کاری از سارتر رفته است.
از طاها محمدی کاری از وودی آلن ( این آب آشامیدنی نیست) را دیده بودم که شلوغ و شلخته و مورد پسند من نبود ولی نمایش راه خروجی نیست به وضوح چند پله از کار قبلی طاها عزیز جلوتر بود.
درام آرام آرام جلو میرود و قلاب اش را گیر می دهد.
تماشاچی منتظر و در سرش هزاران سوال مطرح است.
متن درست و قوی نوشته شده و نمی شود ... دیدن ادامه ›› ایرادی گرفت.
اگر ضعفی دیده می شود از کارگردانی و بازی هاست.
میزانسن ها دقیقن شبیه کار قبلی کارگردان شلخته بی منطق
و به دور از زیبایی شناسی صحنه است.
بازیگران فرم اضافی و هیچ کمکی به نمایش یا داستان نمی کنند.
ممنون از صبرشان و عشق شان به تئاتر که
این چنین نقش هایی را قبول کردند.
طراحی لباس خانوم ها خصوصن خانم مومن اصلن با شخصیت داستان همخوانی ندارد و هر کدام ساز خود را می زند.
خانم مومن با بداهه گویی هایی که اصلن ربطی به متن کلاسیک و خارجی نمایش ندارد و از کار بیرون است لطمه بزرگی به کار زده و گاهی ما فکر می کنیم با یک کاراکتر زن ایرانی طرف هستیم.
بازی بسیار غلو شده و تصنعی ایشان که معلوم است دارد تلاش
می کند به بقیه بازیگران خودش را برساند گاهی آزاردهنده می شود .از گریم ایشان بهتره چیزی ننویسم که چه حاجت به بیان است.
پگاه مرادی و جمشید حسینی آث برنده بازی های کار هستند.
کار در مجموع تا انتها ما را با خود می کشاند در این وانفسا ی
تئاتر خوب نمره قبولی را از تماشاچی می گیرد.
طاها جان دمت گرم اگر نقدی نوشتم ایرادی گرفتم
فقط به خاطر عشق و علاقه خودم و خودت به تئاتر بود.🎭