وارد سالن میشی انگار سوار یک ترن هوایی وحشتناک شدی کلی تو مسیرهای ۳۶۰ درجه وحشتناک میچرخوندت و برمیگردی سرجای اول
داستان واقعا قوی و منسجم بود با اینکه موضوع داستان آدم رو به یاد خاطرات بد من جمله معلم‌های غرض ورز و والدینی که آمادگی والد بودن رو ندارن میندازه ، ولی بسیار با بازی بازیگران جذاب نمایش داده می‌شد
موسیقی فضا حتی وقتی که خانم بازیگر تو هوا عطر میزد حس بویایی آدم رو تحریک می‌کرد
در کل شاید جز تاتر های خیلی خوب زندگی من بود
ممنونم از همه عوامل این تاتر