با دیدن تعداد زیادی از افرادی که امتیاز داده بودند و امتیاز بالایی که کسب کرده بود، دوستم را دعوت به تماشای این تئاتر کردم (1 بهمن 1403). ردیف سوم را هم گرفتم تا از نزدیک‌تر و با تسلط بیشتری صحنه را تماشا کنیم.

از ابتدا منتظر بودم که تئاتر به جای خوش‌آیندی، به نقطه‌ای برسد که بتوان گفت داستان سر و تهی داشته و حرفی برای گفتن دارد! اما با کمال حیرت از سالن خارج شدم. نه آن امتیازهایی که دیده بودم با آنچه که مشاهده کردم همخوانی داشت، و نه نظرات دیگران.

تعداد بازیگران زیادی، زیاد بود (واقعا چه لزومی داشت!) از طرفی، دیالوگ‌ها با سرعت بالایی گفته می‌شدند، به‌گونه‌ای که کلمات در هوا گم می‌شدند و به گوش تماشاگر نمی‌رسیدند. از سوی دیگر، صدای موسیقی پس‌زمینه به‌قدری بلند بود که به سختی می‌توانستید صدای بازیگران را بشنوید. احساس می‌کردم در معرض یک آلودگی صوتی خودخواسته و آزاردهنده قرار گرفته‌ام.

راستی، چرا این‌قدر نمایش‌نامه به‌هم‌ریخته بود؟ یا شاید اجرا به‌هم‌ریخته بود؟!
نقاط مثبت هم داشت؟ تا حدودی! دکور و لباس‌های بازیگران مناسب بودند.
آیا به دیگران پیشنهادش می‌کنم؟ هرگز!