یادداشتی برای نمایش "خانه وا ده"
درود بر تیوالی های عزیز
امشب به تماشای "خانه وا ده" نشستم. قبل از اجرا مطمئن بودم قرار است نظاره گر یک اجرای ماندگار باشم اما گویا دیگر نباید از چیزی مطمئن باشیم ! نیم ساعت ابتدای اجرا به این فکر می کردم که آیا درست آمده ام ؟ آیا این همان اجرایی است که تا این اندازه از آن تعریف شنیده ام ؟ نکند در تماشاخانه لبخند همزمان اجرای دیگری روی صحنه می رود و من وارد سالن اشتباه شده ام ؟ آیا واقعاً این نمایش، کار محمد مساوات است ؟ با احترام به طرفداران بی شمار کارگردان این نمایش و با احترام به افرادی که حظّ وافر از خانه وا ده برده اند، باید عرض کنم جز نورپردازی قابل قبول که جز این هم از علی کوزه گر انتظار نمی رود، بنده "هیچ" ندیدم. برای تماشاگرانی که از این اجرا لذت بردند بسیار خوشحالم اما تنها حُسن این اجرا برای من این بود که در تصمیم برای تماشای "بی پدر" تجدید نظر کنم.
برای همه عوامل گروه که برای این اجرا زحمت کشیدند، آرزوی موفقیت های روز افزون دارم.