خداقوت به تمامی عوامل. نمایشی با موضوعی اجتماعی بر پایه مسایل روانشناختی و بازهم مسئله عشق و نفرت و مهم ترین دغدغه انسان به ویژه انسان دوران عصر مدرنیته ، تنهایی انسان ها که در اجرای نمایشنامه مورد نظر نیز از طریق طراحی صحنه و نور و بازی بازیگران وطراحی کارگردان که امضای استاد میکاییل شهرستانی به عنوان مشاور در جای جای این نمایش همراه گردیده است ، مفاهیم مورد نظر در عین سادگی و بدون هرگونه قضاوت به بییننده منتقل می شود و قضاوت نهایی به عهده مخاطب خواهد بود . شروع تاثیرگذار ، استفاده از نشانه های بصری ، همچون قفس پرنده که به گفته خود ترزا ، مرغ عشقی مرده درون آن است که پیام آور عشقی محکوم و محتوم می باشد و ریتم مناسب در طول اجرا و بازی خوب، چشم نواز و به اندازه ی بازیگران و بازی تحسین برانگیز خانم رضایی در صحنه پایانی با تلفیق نور و صدا ، موسیقی متناسب با نمایش ، پایان تاثیر گذار و به نوعی احترام به مخاطب در پایان بندی نمایش و سایر مواردی که در این مقال نمی گنجد ، این اثر را به اثری زیبا ، وزین ، مستقل و قابل احترام تبدیل نموده که تماشای چندباره آن خالی ازلطف نیست . به امید موفقیت روز افزون برای تمامی عوامل این اثر و دیدن آثار بعدی این عزیزان .