به نظرم نمایش "در انتظار گودو" نمایش خوبی بود، ولی برای من به اندازه‌ای که فکر می‌کردم جذابیت نداشت. نمی‌خواهم بگویم بد بود، اما احساس می‌کنم اگر کسی قبل از تماشا نمایشنامه را خوانده و از آن لذت برده باشد، تجربه بهتری از تماشای آن خواهد داشت. نمایش بر موضوع پوچ‌گرایی انسان تمرکز دارد و اگرچه این یک موضوع عمیق است، به نظرم می‌شد با رویکرد متفاوتی، شاید مختصرتر به آن پرداخته شود. در طول نمایش، تکرار زیاد جملات و دیالوگ‌های بی‌فایده کمی باعث می‌شد که خسته‌کننده و طولانی به نظر برسد(میدانم که همین مکالمات بی‌هدف عنصری مهم در نمایشنانه است اما هر چیزی در نمایشنامه الزاما بطور عملی جالب نیست) . به طور کلی، با اینکه مفهوم خوبی داشت، شخصاً ترجیح می‌دادم که اجرا تنوع بیشتری داشته باشد و به شیوه‌ای متفاوت روایت شود