نمایش " طبقه اضافی " روایت جوانانی است که زمینی تقسیم ناشدنی را به ارث برده اند . آنان خواهان استقلال خویش اند اما امکان این
" فردیت " ممکن نمی گردد چرا که آرامش " همگان " در گرو وابستگی ِ ایشان است .
" طبقه اضافی " روایت مردمانی است که هرگز بودن یا نبودن برایشان بدل به مساله نگشت . مردمانی محروم از سنت ، جا مانده از توسعه . وقوع یک اتفاق که هرگز به ساحت واقعیت برکشیده نمی شود .
طبقه اضافی روایتی است بدون راوی ، حاشیه ایست در مرکز ، آنارشی ای درون نظم ، نمایشی بدون مخاطب ، خنده ای بدون شادی . قصه ای که روایتش سیاه نمایی قلمداد می شود . سخنی که بیانش چونان شعار جلوه می کند . طبقه اضافی روایت مردمانی است که نبودنشان به صلاح نیست .