من شاکی‌ام از موسیقی‌ای که تمام عمرم را روی آن گذاشتم و به تمام بدبختی‌هایی که گفتم دچار شدم. چرا گیتار بیس نزدم؟ من از این موسیقی شاکی هستم چرا که با این همه محدودیت مواجه است و نمی‌داند از زیر فشار این همه محدودیت چگونه بلند شود. به شعر آن دست بزنید، بی‌محتوا می‌شود. یک مقدار موسیقی‌اش را جابه‌جا کنید، به ناکجاآباد می‌رود. شعر نو بیاورید، جواب نمی‌دهد و باید از ریتم‌های ترکیبی استفاده کنید. پر از محدودیت است. سنتور را با پیانو مقایسه کنید، کمانچه را با ویولن، همه‌اش محدودیت است. چون موسیقی آن محدود بوده. قرار بوده ناصرالدین شاه و 4 تا اشراف‌زاده را راضی کند.

مصاحبه سیامک آقایی با نگاه پنجشنبه و افسردگی‌های ناشی از فعالیت در فضای موسیقی ایران

http://www.khabaronline.ir/detail/244178/culture/music