همه در خدمت اجرا و اجرا در خدمت جناب مساوات.
نور پردازی بی نقص به همراه به کارگیری رنگ‌ و افکت‌های متناسب در هر بخش، صحنه مینیمال اما کارآمد بهمراه ایده‌های جالب پشتش، بهره‌گیری بسیار درست و تمیز از موزیک و افکت‌های صوتی، طراحی لباس متناسب و اصولی، کارگردانی نسبتا قوی و بازی‌های معقول، همه و همه ۱۲۰ دقیقه در خدمت نمایشنامه‌‌ای بودند که تعلیق‌های بسیار و کشاکش‌های طولانی رو چاشنی کار خودش کرده بود. ایده و نمادهای پشت نمایشنامه هوشمندانه و در ایجاد رعب و تشویش و همچنین درگیر کردن ذهن مخاطبینش بسیار موفق بود، اما پردازش اون در برخی صحنه‌ها بغایت کند و بعضا با لکنت رخ میداد. متنی که گاها دچار از هم گسیختگی میشد، با استفاده گاها اغراق آمیز از سیمبولیسم در کنار تعلیق‌های بسیار، باعث میشد تا پیام گنجانده شده در خودش رو نتونه شیوا و رسا به ذهن مخاطب متبادر کنه و این میتونه هم حسن و هم ضرر بزرگی برای این اجرا باشه.
با همه این اوصاف “بی پدر” از نظر اجرایی بسیار درخشان بود و تماشای اون در شب های پایانی سال خالی از لطف نیست.
برای عوامل این نمایش آرزوی موفقیت‌ میکنم.