با تو من می مانم
و به آن مردم شیرین سخن ِپر کینه
که ز هر در سخنی می رانند
و به هر رشته وُ آغوش محبت
چنگ می اندازند
می گویم:
می مانم
و کسی هرگز
رشته ی عشق مرا
نتوان بگسلاند با قهر
که خدا یار مراست
و چه مردم که در آمیخته اند با یقین های گزاف
و در آینده ی بی مهری ما
که نیاید هرگز.
با مِهر می مانم
که خدا یار مراست
با تو من می مانم
.
.
زهره مرداس