ترانه های قدیمی رو توی اولین اجراش دیدم
و برای بچه ها نوشتم حتماً برن ببینن تا حسرتش به دلشون نمونه
حالا که نوشته بچه ها رو می خونم، حسرت به دلمه که چرا نمی تونم یه بار دیگه برم و ببینمش
با تک تک شخصیت ها گریه کنم و با همون تک تک ها، بخندم.
چقدر این نمایش، درست مثل ترانه های قدیمی که موندگارن و خاطره انگیز، برام خاطره انگیز شده
با وجودی که عمرش توی قلبم فقط 3 روزه.
نمی دونم وقتی یه چیزی این قدر زود خاطره می شه، باید خوشحال بود، یا غصه خورد!!

محمد..