این دو خط منو به شدت به یاد جملات آخر شبهای روشن داستایوفسکی میندازه:

"... و تو را برای آن دقیقه ی شادی و سعادتی که به دلی تنها و قدرشناس بخشیدی دعا می کنم. خدای من یک دقیقه ی تمام شادکامی آیا این نعمت برای سراسر زندگی یک انسان کافی نیست!؟"

شبهای روشن ترجمه درخشان سروش حبیبی نشر ماهی