یک اجرای خوب از یک نمایشنامه ی خوب.
به جز بازی های قوی بازیگرها و انرژی فوق العاده ای که برای کار میذاشتند، به خاطر این که کار بر اساس نمایشنامه ی خوب «آرتور میلر» اجرا می شد، یه سر و گردن از اجراهای دیگه بالاتر بود.
موفقیت این گروه اول در انتخاب درست نمایشنامه و بعد در اجرای خوب اون بود. اجرایی که هم به کارگردانی مربوط می شد هم به بازی های خوب بازیگرها.
(البته نورپردازی و طراحی صحنه یه کم ضعیف بود که بیش تر به خاطر امکانات کم سالن نمایش بود. دو ستونی هم که وسط سالن بود کمی دید آدم رو نسبت به صحنه محدود می کرد)
به نظرم لازمه یه سالن نمایش، خودش رو ملزم بدونه به اجرای نمایشنامه های نویسندگان بزرگ و دست از اجراهای مثلن ابتکاری و جدید برداره.
من که این کار رو خیلی دوست داشتم.