مردم شکم خودشان را پُر از این گوشت مردار کرده، در همۀ خانه‌ها خوراک بوی دل به هم زنِ عضلات سرخ کرده و پخته شده که با هزارگونه آب و تابِ رنگرزی پیرایش کرده‌اند بلند می‌شود.

بچه، زن، مرد از این تکه‌ها می‌خورند و این‌ها همان مردمانی هستند که لاف تربیت و ظرافت اخلاق و پاکدامنی و پرهیزکاری و مهربانی می‌زنند.

قاضی، ملا، آموزگار، شاعر، ادیب، نقاش، نویسنده و همۀ کسانی که گمان می‌کنند در زندگانی کمال مطلوب عالی‌تری از زرپرستی و شکم‌چرانی دارند هنگامی‌که می‌خواهند فکر بنمایند، معدۀ آنان از لاشه و خون لخته شدۀ جانوران سنگین است.

از: صادق هدایت در فواید گیاه‌خواری