بعد از دوبار تلاش ،موفق به دیدن این کار شدم ولی نمایش را دوست نداشتم.هرچقدر فکرمیکنم که در آن نقطه ای شاخص را به خاطر بیاورم، نمیتوانم.
گرچه باید این که دوست داشتن و نداشتن امری فردیست و غیر قابل تعمیم را باور داشت.
فکر میکنم اگر بخواهیم داستان را خلاصه کنیم، در دو یا سه خط هم میتوان کرد.حال آنکه تمام حرفها و نکات ریز نمایش در حرکات و جلوه های بصری گنجانده شده بود که در برخی لحظات در اجرای آنها افراط شده بود.