ویترین یادگاری هایم را با مرور خاطرات مشترکمان گاه با لبخند، گاه با حسرت و گاه با ترس میچینم؛
به امید آنکه روزی "باهم" به نظاره این ویترین بنشینیم!!
برای عکس العمل هایت روزشماری میکنم؛
تعجب...
تمسخر...
لبخند...
...
و عشق ...

اما ترس دائمی من، حسرتٍ پروراندنٍ سلسله امیدهای واهی و پوشیده شدن این ویترین با لایه قطوری از غبار فراموشی است...
!!!


از: ته دل ...