نمایش «ننه دلاور» نوشته برتولت برشت، دومین نمایشی بود که در جریان جشنواره تئاتر فجر آن را دیدم. اگر چه لغو اجرای ساعت 18، باعث تراکم تماشاگران برای اجرای ساعت 21 شد اما سالن پر از تماشاگر نه تنها برای بازیگران که برای تاشاچیان هم دلگرم کننده است.
داستان نمایش در حاشیه جنگ های سی ساله اروپا که به دلایل مذهبی سرگرفت می گذرد. زنی به همراه دو پسر و یک دختر لالش و با گاری دستفروشی می کند و روزگار می گذراند. او می خواهد به هر قیمتی از این جنگ جان سالم به در ببرد اما فرزندانش به علل مختلف کشته می شوند و ...

همراهی با داستان اگر چه سخت بود اما بازی روان و پر حرکت بازیگران که همگی از زنان بودند و عمدتا نقش مردان را بازی می کردند و در صحنه های به هم پیوسته باید لباس و گریمشان را تغییر می دادند، تماشای آن را راحت کرده بود. بازی های زیبای فاطمه معتمد آریا، فاطمه نقوی و بهناز جعفری و البته جوان پر جنب و جوشی به نام ستاره پسیانی...

پ.ن: پس از اتمام اجرا، قدم زدن در خیابان های خلوت و همرها شدن با آخرین حرکت مترو در حالی که در ایستگاه هیچ کس نبود هم تجربه شیرینی شد... تنهایی های مثل چای بعد از ظهر. تلخ اما شیرین...