فیلمی جسورانه و خلاقانه از هومن سیدی عزیز که داستانِ تنهایی و بحران پسر سیزده ساله ای در دوران بلوغ را نشان میدهد که به دلیل اختلافات و دعواهایِ پدر و مادر راهی خیابان میشود و با یک گروه خیابان گرد و بزرگتر از خودش آشنا میشود و این آشنایی قهرمانِ داستان را به دنیایی تازه وارد میکند..دنیایی که خشونت در آن وجود دارد , خرده فروشی مواد میکنند , با آزار و اذیت مردم خوشگذرانی میکنند و...
سیدی در به تصویر کشیدن این قشرجامعه درست و دقیق عمل میکند..شخصیت پردازی , سبک زندگی , روابط و لحن صحبت کردن امروزی و متفاوت است..ضد قهرمان هایی در فیلم ساخته میشوند که نمونه ش رو در سینمای ایران ندیده ایم.
سیزده فیلم جذابی از نظر بصری و فضاسازی است که لوکیشن و دوربین خلاقانه در خدمت فیلمسازند...موسیقی انتخابی هیجان انگیز دارد..شخصیت ها و روابط خوب پرداخت شده اند..قصه ی تلخ و تاثیر گذاری دارد که خوب از پس اجرایش بر می آید..بازی ها خوب و یکدست هستند و بعد از بازی بلاتکلیف و سردرگمِ امیر جعفری در "بیگانه" یک اجرایِ درخشان از او میبینیم.
سیزده رو باید دید..فیلمی که تجربه ای جدید و نگاهی متفاوت در سینمای ایران است.