سلام به دوستان تیوالی. من جمعه شب اجرای این نمایش رو دیدم.
در پایان ملموس ترین حس که داشتم، شبیه حس دیدن یک سریال تلویزیونی سبک که کارگردان با یک موضوع تکراری و بدون دید نو، پایان رو ارائه داده است. خوبه که در ساختار هنر نوآوری و تحرک ایجاد بشه، ولی قرار نیست این نوآوری به محتوا و مضمون آسیب بزنه. بازی خانم صدرایی زیبا و قوی بود. ولی کل نمایش حرفی برای گفتن نداشت. نکته مهم اینه که به نظر من در این نمایش آقای آقاخانی کمترین وقت و دقت رو برای متن به کار برده و می شه گفت انگار یک شبه متن نمایش رو نوشته. نوآوری در فرم و تحر فیزیکی وقتی به دل می شینه و جذاب میشه که با یک دید نو به موضوع اصلی نمایش هم پرداخته بشود. به هر حال دیدن این کار من و شاد نکرد.
به امید دیدن کارهای بهتر