من قبل از رفتن سر این نمایش، نمایشنامه رو خوندم و بر عکس نمایشنامه <در انتظار گودو> که چندین بار شروع کردم ولی هرگز تموم نشد تا روی صحنه دیدمش، این یکی خیلی ساده و روون پیش رفت و تموم شد. متن خیلی خوبی بود که با شیوه اجرایی غنی زاده خیلی بهتر هم شده بود.
بازی همایون غنی زده چیزی فراتر از تمام اجرا بود و خیلی جالب اینکه وقتی متن نمایشنامه رو می خوندم، تقریباً همچین شخصیتی رو برای مگ توی ذهنم تصور می کردم.