سلام به همه دوستان تیوال
من که حرفه ای در تیاتر نیستم اما مثل یک علاقه گم شده لابه لای کارهای دیگه زندگیم هر از چند گاهی سری به گیه ها میزنم تا تیاتر ببینم و لذت ببرم باید بگم! این تیاتر یکی از بهترین نمایشنامه های ایرانی بود که تا بحال دیدم! اصلا نمایشنامه های ایرانی لذت بیشتری دارن! دیالوگها و فرهنگ خودمونن!
بازی همیشه بی نظیر خانم پانته آبهرام واقعا همه رو مجذوب خودش میکرد و آقای جعفری هم آدم رو واقعا میبرد به زمانهای دور که انگار واااقعا جلوی آدم یک شعبون وایساده و داره زنجیر پاره میکنه! عالی بود تیکه هایی که دو زمان رو به هم وصل میکردن! نمیتونم بگم همه این دیالوگها و سیر داستان بی نقص بودند، ولی میشد از همه این تلاش بازیگرها برای پیوند دو نسل که همدیگر رو ندیدن، به این نتیجه رسید که ای باباب گویا افکار و عواطف آدمها زیااادم عوض نشده ، شاید از رخت و شکل ظاهری بشه برداشت دیگه ای کرد و شاید قاب کلمات عوض شدن ... اما باطن جملات و احساسات ما هنوز هم همونیه که تون موقعها بوده...
حتی در طرز ابراز علاقه هم میشد گفت حرف همون حرفه فقط مدلش فرق کرده...
تیاتر عالی بود
پیشنهاد میکنم ببینید حتی از روی نیمکت!